امامت پيشوايان معصوم ما،در نظام جهان معنا و نيز براى ادامه حيات اسلام و مسلمين، درست‏به آفتاب و نور و گرماى آن مى‏ماند،آن بزرگواران در شرايط ويژه‏ى هر زمان،و در ابعاد مختلف ضرورتها و ايجابهاى هر دوره،به درخشش و تابش و رهنمائى و پرورش پيروان ادامه مى‏دادند،و هر يك‏در رهگذر ويژگيهاى عصر خود بگونه‏يى تجلى داشتند،و چنين بود كه برخى در ميدان رزم حماسه مى‏آفريدند و پيام خون خويش به جهان مى‏رساندند،و برخى بر منبر درس به گسترش علوم و معارف همت مى‏گماشتند،و برخى با تحمل قيد و زندان با طاغوت به مبارزه بر مى‏خاستند،و…و در هر حال آفتاب جامعه بودند،و به بيدار سازى و پرورش مسلمانان واقعى اشتغال داشتند،و اگر به رعايت ضرورتها در عمل آنان تفاوتهايى ديده مى‏شود،بى‏ترديد بر آنانكه بهره‏يى از بصيرت دارند پوشيده نيست كه در هدف يكسان بودند، و هدف خدا بود،و راه او،و ترويج دين و كتاب او،و پرورش بندگان او…
بارى،امامان پاك ما-كه درود خدا و فرشتگان بر ايشان-به جهت مقام عصمت و امامت كه ويژه‏ى ايشان بود،و به حكم علم و حكمتى كه لازمه‏ى امامت و موهبتى الهى است،و به تاييد خاص خداى متعال،بر ضرورتها و ويژگيهاى عصر خويش از هر كس ديگر آگاهتر و به روش رهبرى در هر برهه از همه داناتر بودند،و اين حقيقت‏بر آنانكه به اسلام واقعى و بى‏انحراف معتقدند،و بر تعيين امام به فرمان خدا و به فرموده‏ى پيامبر (ص) در صحنه‏ ى تاريخساز غدير باور دارند،چيزى روشن و غير قابل انكار است،و تاريخ زندگى امامان پاك ما پر از وقايعى است كه از همين علم و بينش الهى آن بزرگواران حكايت مى‏كند.

صفحات: · 2

موضوعات: 14معصوم  لینک ثابت



[پنجشنبه 1391-06-30] [ 10:06:00 ب.ظ ]