امام باقر (ع) فرموند:

چون جبرئیل بر رسول خدا (ص) در حجة ‌‌الوداع با [ دستور] اعلان امر علی بن ‌ابیطالب (ع) فرود آمد [و این آیه را نازل کرد که]: « ای پیامبر آن چه از پروردگارت بر تو فرود آمده است [ به مردم ] برسان -تا آخر آیه – سوره مائده آیه ۶۷ » فرمود: پیامبر سه روز [از ابلاغ این امر الهی] درنگ نمود تا این که به جحفه رسید و در آن جا نیز از بیم مردم دست او [ علی (ع) را به عنوان امام بعد از خود ] بالا نگرفت. چون در جحفه روز غدیر در مکانی به نام مهیعه فرود آمد ، [برای اجتماع مردم] ندا در داد: نماز برپا می‌شود. مردم جمع شدند و پیامبر(ص) فرمود: چه کسی از شما بر شما سزاوارتر است؟ فرمود: با صدای بلند گفتند: خدا و پیامبرش. برای مرتبه دوم [این سخن] را فرمود و آنان گفتند: خدا و پیامبرش. در مرتبه سوم نیز [این سخن] را فرمود و آنان گفتند: خدا و پیامبرش. سپس دست علی(ع) را گرفت و فرمود: کسی که من مولای او هستم علی مولای اوست. خدایا دوست بدار کسی که او را دوست می‌دارد و دشمن بدار کسی که با او دشمنی می‌ورزد، یاری نما کسی که او را یاری می‌کند، واگذار کسی را که به یاری او نشتابد؛ زیرا او از من است و من از او هستم و [منزلت] او در برابر من همانند منزلت هارون نسبت به موسی است، جز آن که پیامبری بعد از من نیست.

تفسیر العیاشی جلد ۱ صفحه ۳۳۲